Posted by 
Światowy Dzień Zespołu Downa obchodzony jest 21 marca, święto to ustanowiono 2005 roku z inicjatywy Europejskiego Stowarzyszenia Zespołu Downa. O 2012 roku patronat nad obchodami sprawuje Organizacja Narodów Zjednoczonych.
Na wstępie warto wyjaśnić co kryje się pod nazwą Zespół Downa. Jest to szereg wad wrodzonych wywołanych nieprawidłową liczba chromosomów, czyli tz: trisomia 21 part chromosomów. Oznacza to, że przy 21 parze jest jeden dodatkowy, trzeci chromosom lub jego fragment. Zespół Downa występuje dość często, na próżno jednak szukać naukowych wyjaśnień i przyczyn w zwiększonego ryzyka jego wystąpienia. Świat nauki do tej pory wykrył zależność występowania zespołu w kontekście wieku matki. Kobiety powyżej 30 – roku życia są obciążone większym prawdopodobieństwem urodzeniem dziecka z tą właśnie wada genetyczną.
Zespół Downa – objawy
- występowanie niepełnosprawności intelektualnej w stopniu lekkim lub umiarkowanym,
- dysmorfia
– zmiany w wyglądzie ( powieki są skośne ustawione w górę, zmarszczki nakątne,
krótki grzbiet nosa, jasne plamki na tęczówce oka, małe małżowiny uszne,
zwężony przewód słuchowy, krótkie dłonie, przebieg linii głównej na dłoniach
w sposób poprzeczny, - wrodzony niedobór odporności,
- wiotkość mięśni – obniżone napięcie mięśniowe (często niedomknięta usta, wystawiony język),
- wady serca,
- zaburzenia słuchu,
- zaburzenia wzroku,
- wady układu pokarmowego,
- problemy z mową (niski poziom rozumienia mowy, niepoprawność w budowaniu zdań, niewłaściwe tempo mowy, mowa mało wyraźna, zmiany i opuszczanie poszczególnych głosek, występowanie seplenienia i opóźnionego rozwoju mowy)
Pomimo
wszystkich wymienionych problemów natury zdrowotnej osoby z zespołem Downa są
pogodne i przyjaźnie nastawione do drugiego człowieka i otoczenia. Coraz częściej
radzą sobie i dobrze funkcjonują w
społeczeństwie. Dlatego bardzo ważne jest, to aby od najmłodszych lat wpajać swoim
dzieciom i uwrażliwiać je na „wyjątkowość” innych funkcjonujących w
społeczeństwie ludzi. To na naszych rodzicielskich barkach spoczywa ogromna
odpowiedzialność wychowania naszych dzieci na osoby empatyczne
i świadome obecności osób niepełnosprawnych. Zatem uczmy nasze pociechy,
równego traktowania i przede wszystkim dawajmy im dobry przykład. W myśl zasady
„ Dzieci nas nie słuchają ona nas naśladują”.
Literatura: Wspomaganie i rozwój dzieci z zespołem Downa: teoria i praktyka, Bogusław Kaczmarek.
Przygotowała: Katarzyna Łysakowska
