Październik jet miesiącem świadomości na temat Mutyzmu Wybiórczego. Postaram się przedstawić.  Zachęcam państwa do zapoznania się z treścią niżej skopiowanej witryny internetowej.

          Mutyzm wybiórczy to zaburzenie lękowe. Dziecko lub osoba dorosła z mutyzmem wybiórczym najczęściej swobodnie rozmawia w domu, ale milczy lub nie rozmawia swobodnie w przedszkolu, szkole czy w innych sytuacjach społecznych. Zaburzenie najczęściej rozpoczyna się między drugim, a piątym rokiem życia i powinno być diagnozowane już po miesiącu milczenia w danym miejscu. Niestety często jest diagnozowane dopiero w szkole podstawowej w wieku 8-12 lat. Dziecko z mutyzmem wybiórczym może w ogóle nie odzywać się do nauczycieli, rówieśników lub mówić tylko do wybranych osób.

           Niektóre dzieci z mutyzmem wybiórczym mają problemy z jedzeniem na terenie szkoły i korzystaniem z toalety. Zazwyczaj nie mają trudności dydaktycznych, a często,
w sytuacjach gdy mowa nie jest wymagana, mogą odnosić sukcesy szkolne. Pamiętaj! Milczenie dziecka nie wynika z uporu, manipulacji czy osobistej niechęci dziecka do Ciebie, ale jest spowodowane silnym lękiem. Każde dziecko z mutyzmem wybiórczym pragnie mówić! Z mutyzmu wybiórczego się nie wyrasta, ale trzeba nad nim pracować!

Dzieci z mutyzmem wybiórczym często mają inne zaburzenia lękowe. Często są w normie intelektualnej. Pozostawione bez pomocy są narażone na fobię społeczną, izolację
 i depresję.

W sytuacjach stresowych dzieci z mutyzmem wybiórczym często:

  • mogą mieć problem z nawiązaniem kontaktu wzrokowego
  • nie uśmiechają się, mają „kamienną twarz”, nie zdradzającą żadnych emocji
  • trudno jest im powiedzieć „cześć”, „do widzenia”, „dziękuję”
  • wydaje się, że są niekulturalne, ale nie robią tego celowo
  • czują duży niepokój, gdy są zmuszane do mówienia
  • mogą ssać palce, obgryzać paznokcie, dotykać włosy lub gryźć rękaw bluzki
  • mogą być nadwrażliwe na dotyk, zapach, dźwięki z otoczenia lub tłum ludzi
  • mają niskie poczucie własnej wartości
  • mogą być perfekcjonistami
  • nie lubią zmian, szczególnie tych które są zaskoczeniem
  • nie lubią być w centrum uwagi

Jak zachować się w obecności dziecka, które mówi mało lub milczy?

  • Nie zmuszaj dziecka do mówienia i nie zawstydzaj, jeśli nie jest w stanie rozmawiać w danej chwili
  • Traktuj dziecko tak samo jak inne dzieci – nie skupiaj na nim swojej uwagi
  • Nie karz dziecka za brak mowy, nie bądź sfrustrowany, jeśli dziecko nie mówi
  • Nie zadawaj otwartych pytań, zmień je na pytania zamknięte tak aby dziecko mogło kiwnąć głową tak lub nie
  • Postaraj się unikać kontaktu wzrokowego
  • Jeśli dziecko się odezwie – ukryj swoje zdziwienie. Zachowuj się normalnie

Przygotowała: Katarzyna Łysakowska – logopeda

Źródło http://www.mutyzm.org.pl/czym-jest-mutyzm

Print Friendly, PDF & Email
Powiązane publikacje