Październik jet miesiącem świadomości na temat Mutyzmu Wybiórczego. Postaram się przedstawić. Zachęcam państwa do zapoznania się z treścią niżej skopiowanej witryny internetowej.
Mutyzm wybiórczy to zaburzenie lękowe. Dziecko lub osoba dorosła z mutyzmem wybiórczym najczęściej swobodnie rozmawia w domu, ale milczy lub nie rozmawia swobodnie w przedszkolu, szkole czy w innych sytuacjach społecznych. Zaburzenie najczęściej rozpoczyna się między drugim, a piątym rokiem życia i powinno być diagnozowane już po miesiącu milczenia w danym miejscu. Niestety często jest diagnozowane dopiero w szkole podstawowej w wieku 8-12 lat. Dziecko z mutyzmem wybiórczym może w ogóle nie odzywać się do nauczycieli, rówieśników lub mówić tylko do wybranych osób.
Niektóre dzieci z mutyzmem wybiórczym mają
problemy z jedzeniem na terenie szkoły i korzystaniem z toalety. Zazwyczaj nie
mają trudności dydaktycznych, a często,
w sytuacjach gdy mowa nie jest wymagana, mogą odnosić sukcesy szkolne. Pamiętaj! Milczenie dziecka nie wynika
z uporu, manipulacji czy osobistej niechęci dziecka do Ciebie, ale jest
spowodowane silnym lękiem. Każde dziecko z mutyzmem wybiórczym pragnie mówić! Z mutyzmu wybiórczego się nie wyrasta, ale trzeba
nad nim pracować!
Dzieci z mutyzmem wybiórczym często mają inne
zaburzenia lękowe. Często są w normie intelektualnej. Pozostawione bez pomocy
są narażone na fobię społeczną, izolację
i depresję.
W sytuacjach stresowych dzieci z mutyzmem wybiórczym często:
- mogą mieć problem z nawiązaniem kontaktu wzrokowego
- nie uśmiechają się, mają „kamienną twarz”, nie zdradzającą żadnych emocji
- trudno jest im powiedzieć „cześć”, „do widzenia”, „dziękuję”
- wydaje się, że są niekulturalne, ale nie robią tego celowo
- czują duży niepokój, gdy są zmuszane do mówienia
- mogą ssać palce, obgryzać paznokcie, dotykać włosy lub gryźć rękaw bluzki
- mogą być nadwrażliwe na dotyk, zapach, dźwięki z otoczenia lub tłum ludzi
- mają niskie poczucie własnej wartości
- mogą być perfekcjonistami
- nie lubią zmian, szczególnie tych które są zaskoczeniem
- nie lubią być w centrum uwagi
Jak zachować się w obecności dziecka, które mówi mało lub milczy?
- Nie zmuszaj dziecka do mówienia i nie zawstydzaj, jeśli nie jest w stanie rozmawiać w danej chwili
- Traktuj dziecko tak samo jak inne dzieci – nie skupiaj na nim swojej uwagi
- Nie karz dziecka za brak mowy, nie bądź sfrustrowany, jeśli dziecko nie mówi
- Nie zadawaj otwartych pytań, zmień je na pytania zamknięte tak aby dziecko mogło kiwnąć głową tak lub nie
- Postaraj się unikać kontaktu wzrokowego
- Jeśli dziecko się odezwie – ukryj swoje zdziwienie. Zachowuj się normalnie
Przygotowała: Katarzyna Łysakowska – logopeda