Słów kilka o prawidłowej pozycji spoczynkowej języka.

Prawidłowej pozycji spoczynkowej języka czyli  pionizacja jest fundamentalna umiejętnością w kontekście prawidłowego rozwoju mowy dziecka . Spionizowany język jest bardzo ważny podczas mówienia, połykania czy oddychania. Jeśli na tym polu coś nie gra, dziecko może mieć spore trudności. Oprócz wad wymowy, czy problemów z mówieniem w ogóle, nieprawidłowa pionizacja może prowadzić do powstania lub pogłębiania się wady zgryzu, problemów z oddychaniem czy częstszymi infekcjami górnych dróg oddechowych. Dlatego wiele dzieci po wizycie u logopedy dostaje zalecenia pionizowania języka. Co to oznacza i w jaki sposób ćwiczyć z dzieckiem, aby było dobrze?

Pionizacja języka;to umiejętnością unoszenia czubka języka do punktu za zębami
 i przyklejania go do podniebienia. Często możecie usłyszeć inne sformułowanie: prawidłowa pozycja spoczynkowa języka. To taka, w której ten mięsień znajduje się, gdy śpimy czy oddychamy –  przy tych czynnościach język jest spionizowany, czyli uniesiony ku podniebieniu. Po przełknięciu śliny nasz język również powinien przykleić się do podniebienia, czyli powrócić do pozycji spoczynkowej. 

Bardzo często dzieci mają problemy z właściwą pozycją języka. Jedne mniejsze i szybciej wypracują prawidłową pionizację, z innymi trzeba pracować dłużej. Wszystko zależy od dziecka i tego jak szybko zauważymy problem. Najczęstsze przyczyny leżenia języka na dnie jamy ustnej to:

  • zbyt długie ssanie smoczka,
  • częste, długotrwałe przeziębienia i oddychanie przez usta,
  • słabe napięcie mięśniowe na twarzy,
  • skrócone wędzidełko.

Ćwiczenia ułatwiające prawidłową pionizację jezyka.

  1. Udawajcie konika – kląskajcie. Najpierw powoli, potem coraz szybciej. Następnie konik się zatrzymuje – tu ważna sprawa – trzymamy przyklejony do podniebienia język, po kilku sekundach znowu rusza.
  2. Wyobraźcie sobie, że jesteście malarzami. Ale nie takimi zwyczajnymi. Udawajcie malarza, którego pędzlem jest czubek języka, a płótnem podniebienie. Malujcie na podniebieniu fale i kropki.
  3. Teraz język zamienia się w szczotkę. Sprzątajcie nim kropki. Najpierw po prawej stronie podniebienia, potem po lewej.
  4. Liczcie zęby. Ważne aby nie liczyć ruchem posuwistym. Język dotyka każdego zęba oddzielnie. Nie śpieszcie się.
  5. Spróbujcie nakarmić zęby. Na czubku języka połóżcie drażetki ryżowe i do dzieła.
  6. Posmaruj dziecku podniebienie czymś słodkim, na przykład miodem. Niech dziecko spróbuje zlizać słodycz.
  7. Udawajcie krowę, pieska lub kotka, który oblizuje się po posiłku.
  8. Zróbcie konkurs na najdłuższy język. Sprawdźcie, które z Was dotknie językiem nosa: rodzic czy dziecko?
  9. Niech Wasze języki będą teraz piłką, która odbija się od dna jamy ustnej, potem od podniebienia, od policzka i na zmianę. Niech odbija się w różnej kolejności.
  10. Miód możecie wykorzystać także do posmarowania talerzyka. Gęsty będzie ciężki do zlizania. Niech dziecko próbuje go jeść jak kotek.
  11. Otwórzcie szeroko buzię i huśtajcie językiem – zupełnie jak dziecko na placu zabaw.
  12. Myjcie językiem zęby – dolne i górne, w środku buzi i na zewnątrz – od strony policzków?

Katarzyna Łysakowska – logopeda

Print Friendly, PDF & Email
Powiązane publikacje